Nadmiar elektronów zostaje uwolniony do pasma przewodnictwa w półprzewodnikach. Nadmiar ten jest uwalniany w postaci wolnych elektronów, które są zdolne do przewodzenia prądu elektrycznego. Takie przewodnictwo nazywa się wówczas przewodnictwem elektronowym. Możemy także powiedzieć, że dla krzemu najlepszymi domieszkami donorowymi są atomy pierwiastków z piątej grupy układu okresowego pierwiastków, a w szczególności fosfor. W momencie zastosowania domieszki, która daje nam niedobór elektronów mówimy o półprzewodnikach typu p, a sama domieszka nazywa się domieszką akceptorową, ponieważ przyjmuje elektron. W półprzewodniku takim również powstaje dodatkowy poziom energetyczny, który znajduje się albo w obszarze pasma zabronionego nad poziomem walencyjnym albo też w paśmie walencyjnym. Na poziomach tych następuje wiązanie elektronów i w ten sposób powstają dziury elektronowe. Dziura taka jest swobodną cząsteczką, która posiada dodatni ładunek i przewodzi prąd elektryczny. W takim przypadku mówimy o przewodnictwie dziurowym albo o przewodnictwie typu p. Ponadto dziury te mają mniejszą ruchliwość ze względu na większą masę efektywną, a co za tym idzie-większy opór właściwy niż w przypadku materiałów typu n. W tym przypadku najlepszymi akceptorami dla krzemu są atomy pierwiastków z trzeciej grupy układu okresowego pierwiastków, a przede wszystkim bor. Półprzewodniki mają zastosowanie w diodach, tyrystorach, laserach półprzewodnikowych, tranzystorach, hallotronach, termistorach, mikrosystemach, w podłożach w mikroelektronice oraz w dynistorach.
Dioda półprzewodnikowa jest dwukońcówkowym elementem półprzewodnikowym. Taka dioda składa się z dwóch warstw półprzewodnika. Te warstwy są złożone z dwóch domieszek, typu n i typu p. Te dwie warstwy domieszkowania tworzą razem złącze typu p-n. Dioda może być także złożona z półprzewodnika oraz odpowiedniego metalu. I tak końcówka diody, która jest połączona z obszarem n nazywana jest katodą, a końcówka, która jest dołączona do obszaru p nazywa się anodą. Występuje tutaj tylko jednokierunkowy przepływ prądu. Prąd płynie od anody w kierunku katody. Dioda półprzewodnikowa charakteryzuje się tym, że umożliwia prostowanie prądu przemiennego. Pod hasłem prostowanie rozumiemy zezwolenie na płynięcie prądu tylko w jednym kierunku. Diody ponadto mają różne zastosowanie i z tej racji dzielimy je na następujące: dioda prostownicza, dioda stabilizacyjna, dioda tunelowa, dioda pojemnościowa, dioda elektroluminestencyjna, dioda laserowa, dioda mikrofalowa, dioda detekcyjna oraz fotodioda. Dioda prostownicza służy do prostowania prądu przemiennego. Ponadto zaletą tej diody jest to, że może przewodzić prąd o dużym napięciu. Jeśli chodzi o najważniejsze parametry takiej diody, to trzeba zaznaczyć, że głównymi parametrami są tutaj: maksymalne dopuszczalne napięcie wsteczne, czyli napięcie między anodą i katodą w stanie zatkania oraz maksymalny prąd przewodzenia. Dzięki tym parametrom możemy określić możliwość użycia takiej diody do określonych celów.