Porównując gazotron z lampami próżniowymi, możemy stwierdzić jednak, że w porównaniu z tymi diodami ma on wiele imponujących zalet. Wśród tych zalet możemy wymienić na przykład stałe oraz niskie napięcie przewodzenia. W przypadku diod próżniowych napięcie to rośnie wraz z prądem. Ponadto gazotron traci niewiele mocy na anodzie, co jest możliwe dzięki niskiemu napięciu pracy. W gazotronie jest możliwość wykorzystania pełnych możliwości emisyjnych katody, co umożliwia nam duże natężenie występujące przy powierzchni katody. Gazotron ponadto umożliwia nam prostowanie wysokich napięć w prosty sposób. Ten fakt jest możliwy dzięki dużym odległością pomiędzy elektrodami. W przypadku lamp próżniowych oddalenie od siebie elektrod powodowało zwiększenie napięcia przewodzenia. Dioda stabilizacyjna, tak zwana diodą Zenera jest odmianą diody półprzewodnikowej. Głównym parametrem tej diody jest napięcie przebicia złącza p-n. Kiedy zostanie przekroczone napięcie przebicia, to następuje gwałtowny wzrost prądu. Anoda jest tutaj spolaryzowana dodatnio względem katody. W kierunku przewodzenia dioda ta zachowuje się jak normalna dioda półprzewodnikowa. Jednak podczas polaryzacji zaporowej, czyli w momencie spolaryzowanej dodatnio katody względem anody, przewodzi prąd po przekroczeniu napięcia przebicia. Przy niewielkich napięciach, bo do pięciu wolt mamy do czynienia ze zjawiskiem Zenera, czyli z gwałtownym wzrostem prądu.
Przy napięciach w zakresie od pięciu do siedmiu wolt mamy do czynienia zarówno ze zjawiskiem Zenera, jak i z przebiciem lawinowym. Natomiast przy napięciach większych od siedmiu wolt, mamy do czynienia już tylko z przebiciem lawinowym. Przebicie lawinowe polega na tym, że napięcie polaryzujące jest tak duże, że nośniki dostają dużą energię. Przez to zderzają się z atomami siatki krystalicznej i oddają im część energii. W ten sposób elektrony przechodzą do pasma przewodnictwa i powstają dziury. Ogólnie reasumując powstaje jonizacja, która powoduje powstanie nowych nośników, które również zaczynają się zderzać z siatką krystaliczną. Taki proces ma miano przebicia lawinowego. Napięcie przebicia nie jest zależne od płynącego prądu, a dioda posiada w stanie przebicia lawinowego niewielką oporność dynamiczną. Od zwykłej diody dioda Zenera różni się tym, że przebicie nie powoduje uszkodzenia diody. Ponadto napięcie przebicia jest określone dokładnie. Diody Zenera posiadają małą oporność dynamiczną, jak również występuje to gwarantowane gwałtowne przejście do stanu przebicia. Dioda Zenera używana jest w źródłach napięcia odniesienia, jak również do przesuwania poziomów napięć oraz jako element przeciwprzepięciowy i zabezpieczający. Dioda tunelowa jest rodzajem diody półprzewodnikowej, która charakteryzuje się ujemną opornością dynamiczną, ale przy określonym zakresie napięć. Taki parametr uzyskuje się w złączach, które są silnie zdomieszkowane.